In de coronatijd moeten veel mensen thuiswerken, wat leidt tot nieuwe uitdagingen. Thuiswerken kan leiden tot isolatie en veel kwetsbare mensen zitten gedwongen thuis. Hoe gaat de sector sociaal ondernemen hier mee om? In deze serie wordt uitgelicht hoe werknemers van sociale ondernemingen de coronatijd beleven.
Daarnaast, staan we stil bij de veranderingen die deze tijd meebrengt op de werkvloer. Ik ben Eva Boerma, student European Studies en loop mijn stage bij Social Club Den Haag. In deze serie ga ik op onderzoek bij sociale ondernemers in Den Haag.
Vandaag zijn we bij i-did op de Televisiestraat. I-did is een sociale onderneming met twee vestigingen (waarvan een in Den Haag) en gelooft in een sociale en circulaire samenleving. I-did helpt mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt aan een baan in hun naaiatelier. Daarbij krijgen de medewerkers ook coaching, begeleiding en collega’s.
I-did geeft persoonlijke aandacht aan de werknemers zodat zij kunnen groeien. Bij i-did worden verschillende producten gemaakt van stof en gerecycled vilt, zoals mondkapjes, tassen, laptophoezen, behang en desk dividers. Vandaag spraken we met Sylvester, werknemer bij i-did in Den Haag.
Sylvester werkt bij i-did sinds de vestiging in Den Haag 3 jaar geleden openging. Hij kwam bij i-did terecht via de gemeente. “Ik zat toen nog in de bijstand. Ik had de gemeente gebeld of zij werk voor mij hadden en toen kwamen ze met i-did”. Sylvester heeft het naar zijn zin. Hij vertelt dat hij is begonnen bij i-did als STiP’er, dat is een gesubsidieerde baan om hem uit de bijstand te helpen.
Voordat corona begon was er veel werk. “Het was altijd hectisch en druk. Ik kom met de trein uit Vlaardingen. Ik woon daar met mijn vriendin. Ik merkte vooral het verschil qua drukte in de trein. Eerst was het altijd druk in de trein, maar toen corona uitbrak was er helemaal niemand meer”. Gelukkig zat Sylvester niet lang thuis. “Ik was na de lockdown redelijk snel weer aan het werk en ik was gewoon de enige in de trein. Helemaal uitgestorven”. Na een tijdje startte werk weer. Sylvester vertelt: “Geleidelijk kwamen er kleine groepjes die weer begonnen. We hielden veel afstand tussen de naaimachines.”
Aan het begin van de coronatijd hadden we minder orders maar het begint nu weer te komen. In de tijd dat we minder orders hadden zijn we begonnen om mondkapjes te maken. We hebben mondkapjes gemaakt voor bedrijven met hun logo erop. De productie van mondkapjes neemt nu weer af. We werken door aan nieuwe producten en projecten.
Sylvester vond thuiszitten minder leuk: “Ik programmeer en bouw aan software dus ik verveel me niet zo snel thuis en ik heb meer series gekeken, maar na een tijdje thuiszitten wil je ook weer ergens naartoe. Ik vind het leuk om lekker bezig te zijn, anders ga ik na een tijdje ook maar denken wat moet ik nu weer gaan doen. Als je lang thuis zit kan je veel gaan denken en malen over of het wel goed gaat met de wereld”. Sylvester beleefde de lockdown als een sociaal isolement. “Gelukkig woon ik bij mijn vriendin maar je mist het wel het socialiseren met collega’s”.
De coronatijd heeft ook nieuwe kansen gebracht, naast de mondkapjes is i-did akoestische pods gaan maken. Sylvester: “Het zijn cabines waar je in kan zitten. Je bent helemaal afgeschermd van iedereen. Het is geluiddicht zodat je minder last hebt van je buren als die aan het praten zijn. Dit zou een nieuwe norm kunnen worden voor werken op kantoor.” Na een aantal medewerkers gesproken te hebben van verschillende Haagse sociale onderneming kunnen we concluderen dat de Haagse sociale ondernemers ontzettend veel veerkracht hebben in de corona tijd. Ze proberen met innovatieve oplossingen in te spelen op de coronatijd om er het beste van te maken voor het bedrijf, maar vooral voor de werknemers.